Hikmet Kıvılcımlı'ya göre tarımda teknik, bir sınıfın, kapitalist sınıfın elinde ve tekeli altında geliştikçe zorunlu olarak köylünün ufak mülkiyeti, kollektif üretimin bereket ve mutluluğunu değil, kapitalist üretimin göreceli "pauperisme" (toplumun bir kısım insanlarını kasıp kavuran yoksulluk) ve felaketini getirecek şekilde ortadan kalkar. (1)
Kıvılcımlı Türkiye'de burjuvazinin kapitalizmin son döneminde meydana gelmiş olması nedeniyle sürecin katastrofik yapıda ilerlediğini belirtmiştir. Kıvılcımlı'nın söz konusu süreci tarımda tekniğin ilerletilmesine yeterli önemin verilmemesi üzerinden örneklendirdiği görülmektedir. Buna göre Türkiye'ye traktör ilk kez 1. Dünya Savaşı sıralarında getirilmiş ve Çorlu, Lüleburgza taraflarında kullanılmaya başlanmıştı. Benzer şekilde Cumhuriyet'in ilk yıllarında da tarımda tekniğin ilerletilmesine yönelik bir arayış içinde olunduğu görülmekteydi. Ancak 1930'lu yıllarda tarımda tekniği ilerletmeye yönelik politikadan uzaklaşılmaya başlandı. 1930 yılında yayınlanan CHP'nin ulusal ekonomi programında çiftçiye pulluk sağlanması gerektiği belirtilirken, traktörün söz edilmemesi rastlantı değildi. Bu tarihte Kemalizmin Türkiye'de üretici güçleri geliştirmeyi hedeflemediğini belirten Kıvılcımlı, tarımsal üretimde emek gücünün yoğun sömürüsü ile rekabete tutunma yaklaşımının ekonomi politikalarına yön verdiğini belirtmektedir. (agy, s: 235-236)
Kıvılcımlı bunun nedenlerini Cumhuriyet yönetiminin sınıfsal kimliğinde aranması gferektiğini belirtmektedir. Kıvılcımlı, Cumhuriyet'in ilk dönemindeki yönetici ideoloji olan Kemalizmi derebeyi artıkları, tefeci sermaye, finans kapital ve finans kapital devleti bloğunun bileşimi olarak tanımlamaktaydı. Ona göre bu dört öğe birbirini doğurarak, birbirine aynı zamanda hem sonuç hem de neden olarak, birbirinden çıkmış ve tek bir sistem oluşturmuştu. (agy, s: 255) Bu yönüyle Kemalizm genel toprak ve köylü konusunu sermaye birikişinde bir sağmaldan başka türlü görmemekteydi. (Agy, s: 226)
Kaynaklar:
1. Hikmet Kıvıkcımlı. Müttefik Köylü. Yol-2. Bibliotek yayınları, 1992, İstanbul, s:257- 258.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder